Er het sech emmer aagseit, zwe Woche voruus, er chömmi of Bsuech, e Begleitig. E Begleitig, dä Schnörri, het d’Mueter gseit, brengt weder so ne Scheggse met, weder en anderi, no jönger as die letscht, dä auti Glöschteler, het nie gnueg, emmer hender de Wiiber här, ond dä fendt emmer weder so nes Töpfi, so nes Beeri, wo ne ahemmlet, vor em abe chnöilet. Wo dä sösch scho meint, er seig de Grööscht ond de Gschiitischt, dä Göggu, do wachst si Chambe ...