Won i am 1. Auguscht gäg die Zähni heichoo bi, isch de Iqbal under em Chuchitisch gsässe. «Was machsch denn du do?», han i gfrogt. – «Isch sehr laut, Klopfen», het er gseit und obsi zeigt. Do han i mi bsunne: Es hett scho oordli tschätteret rundum, won i z Aarau Wescht ab der Autobahn gfahre bi. Und jetzt isch mer au wider uufgfalle, dass die Böller-Salve chli ähnlich töned wie Artillerie. D Hombärger händ alls gäh …

De Iqbal het nie vil vo früehner verzellt, und wenn, denn meischtens über s Ässe, wo ner vermisst, und d Schuel, wo ner lang vor em Abschluss het müesse uufgäh, und über sini Grossmueter, wo si heige müesse zruggloh. Aber mir isch scho klar gsii, dass er nid nur vor der Armuet gflüchtet isch, oder wäg de europäische Universitäte, sondern au wäg däm tägliche Terror dihei.
Und jetz isch er rächt tuuch under em Tisch ghocket. Wie nes vergelschterets Tier.

«Isch es schlimm?»

Er het abgwunke und es Lächle probiert. «Also, chum füre», han i gseit, «es isch doch nur Füürwärch.» Das het er natürlich gwüsst; trotzdem het er nid guet uusgseh i sim Jeansjäggli, biz grüen im Gsicht. «En Schnaps tät der jetz guet», han i gseit, aber er het mi nur aagluegt – und ich ha mi gschämt. Er läbt doch lang gnueg bi eus, i sött’s öppe wüsse … Aber er het’s mer nid chrummgnoh und vo sim Fründ verzellt, wo zwe Mönet under Bschuss gläbt heig. Dä mües am enen Obig wie hütt dänk tüüf undere Bode – oder grad i d Klinik. Dä bechöm scho Zueständ, wenn er nur en Uniform gsäch. Do isch mer i Sinn choo, dass de Iqbal mir mol gseit het, die ganze Chriegsjohr ziege sich ihm uf ei einzige Schuss zäme: dä, wo sini Schwöschter troffe heig. Dä ghör er mängisch znacht.

Mer händ denn no lang über anderi Sache gredt, über sis Praktikum i de Chuchi vom Alterszentrum und über sini verscholleni Fründin, d Samira. Ab und zue, bi mene bsunders luute Brätsch, isch er scho zämezuckt. Spöter, wo die Tschätterei immer no nid hett welle höre und i gmerkt ha, bis i cha iischlofe, goht’s no es Wiili, han i de Ti-Vi aagloh. Det isch en Bricht vo nere Jusstudäntin us Dagmerselle choo, wo nach em Börn-out uf ere Geissenalp gschafft het. En Uusziit. Sie isch blond gsii, het a de Kamera verbii uf d Misoxer Skyline zeigt und gseit, jetz gäng’s ihre wider besser. Sie heig zu sich sälber zrugggfunde do a dem Chraftort, und jetz sig si hünestolz, i so nere schöne Landschaft dörfe z läbe, i ihrer Schwiiz.

Spöter isch d Aasproch vo de Bundespresidäntin widerholt worde, und no spöter en Promo-Bricht über de neu SUV vo Mazda. Perfekt zum obenabechoo. En Momänt han i no gwärweisset, öb i nid lieber die Dokumentation über d Atombombenopfer vo Nagasaki sell luege. Bim Iischlofe bin i mer denn nümm sicher gsii, öb de Iqbal i sim Zimmer eigentlich en Ti-Vi het. Oder öb das i sinere Religion gar ned erlaubt sig.